گاهی ممکن است علی رغم تلاشهای والدین، شرایط فراهم کردن فضای امن برای بچه ها امکان پذیر نباشد و بچه ها در معرض اخبار خشونت، جنگ یا بی عدالتیهای اجتماعی قرار بگیرند. در این شرایط باید ما بعنوان والد میتوانیم از بچه ها محافظت کنیم و در عین حال به آنها یاد دهیم که وقتی ترسیدهاند چه کاری انجام دهند .
در ادامه به راه حلهایی اشاره میشود که میتوانیم با استفاده از آنها با کودکان در مورد جنگ صحبت کنیم :
باید مراقب باشیم که صحبت درباره جنگ با کودکان باعث اضطراب آنها نشود
وقت بگذارید و هنگامی که بچه ها می خواهند صحبت کنند، به آنها گوش دهید :
می توانیم به سوالات و نگرانی آنها گوش دهیم و با توجه به سن و توانایی درک آنها پاسخ دهیم. مهم است که به بچه ها اجازه دهیم در مورد نگرانی هایشان با ما صحبت کنند یا سوالاتشان را بپرسند. ممکن است تصویر اشتباهی از جنگ داشته باشد، زمان بگذارید و ببینید چه تصویری از جنگ ساخته اند .
به احساسات بچه ها اهمیت دهید
مهم است که وقتی بچه ها در مورد نگرانی و ترسهای خود با ما صحبت می کنند، حس کنند حمایتشان می کنیم.
قضاوتشان نمی کنیم. به بچه ها نشان دهید مشکلی ندارد اگر ناراحت و ترسیده باشند. نیازی نیست بابت این احساسات خود شرمنده باشند. زمانی که به بچه ها فرصت گفتگوی صادقانه در مورد مسائل ناراحت کننده را می دهیم، باعث می شود حس آرامش و امنیت داشته باشند .
به آنها اطمینان دهید که بزرگترها برای حل این مسائل تلاش میکنند
به بچه ها یادآوری کنید که این مسئله بر عهده ی آنها نیست. نباید احساس گناه داشته باشند که بازی می کنند، خوشحال اند ودوستانشان را می بینند . وقتی باهم صحبت می کنید، سعی کنید آرام باشید. بچه ها رفتار و احساسات بزرگترهای خود را تقلید می کنند. اگر شما ناراحت و عصبانی باشید، احتمالا آنها هم همین حس را خواهند داشت .
فضاهای امنی برای بچه ها پیدا کنید
منظور از فضاهای امن ، مکان هایی است که بچه ها در آن احساس راحتی کنند . یک فضای امن می تواند اتاق خواب
آنها، گوشه ای آرام در خانه یا هر مکان دیگری باشد که به آنها آرامش میدهد .
تکنیکهایی به بچه ها یاد بدهید که بتوانند خود را آرام کنند
تکنیکهای آرامسازی روشهایی هستند که به خودمان یادآوری میکنیم امنیت داریم حتی اگر احساس ناامنی میکنیم. تنفس عمیق یا کشیدن نفسهای آهسته و عمدی تکنیکی برای آرام کردن خود است. یکی دیگر از تکنیکهای آرامسازی، فکر کردن به خاطره های مثبت است که به ما احساس شادی و آرامش میدهد. تکنیکهای آرامسازی یا رفتن به محیطی امن می تواند به بچه ها این احساس را بدهد که در خطر نیستند و جایشان امن است .
راهی به آنها نشان دهید که بتوانند کمک کنند
بعد از آن که یک فاجعه و بحرانی در جامعه اتفاق می افتد اغلب احساس درماندگی میکنیم. سخت است که چشممان را روی فجایع ببندیم. بچه ها نیز احساس مشابهی را تجربه میکنند. می توانیم به آنها آموزش دهیم که حتی در این موقعیت می توانیم هر چند کم کمک کرده باشیم .
هیچ وقت نمی توانیم مشکلات دنیا را حل کنیم ولی می توانیم به افراد نیازمند کمک کنیم. مثلا وقتی زلزله ای اتفاق می افتد،می توانیم کمکهای مردمی جمع کنیم .شاید این کمک ها تمام مشکلاتی که برای آنها اتفاق افتاده است را حل نکند ولی دست کم به بچه ها یاد می دهیم که نسبت به این فاجعه بی تفاوت نبودیم .
زمانی را برای تفریح و اوقات فراغت اختصاص دهید
هم شما و هم بچه ها گاهی باید از واقعیت فاصله بگیرید و زمانی را با هم بگذرانید. می توانید با هم پارک بروید، بازی
کنید یا کارهای هنری انجام دهید .
زمانی که فعالیتهای ساده اما سرگرم کننده را با هم برنامه ریزی می کنید، به بچه ها یاد می دهید که می توانند در هر کجا وهر زمان چیزی پیدا کنند تا به طور موقت ذهن خود را از مصیبت های دنیا پرت کنند و از زندگی لذت ببرند .
حواسمان باشد که کودک دچار وحشت از حرف های ما درباره جنگ نشود
به بچه ها یاد دهید که در مورد جهان انعطاف پذیر فکر کنند
ما به عنوان والد نقش مهمی در شکل دادن به افکار و رفتار بچه ها داریم . اگر دائم از ما بشنوند که می گوییم دنیا وحشتناک یا ناامیدکننده است، به سرعت این دیدگاه ما را یاد می گیرند .
بهتر است مراقب کلام مان باشیم. همیشه خشونت در اطراف ما وجود خواهد داشت. اینکه انتظار داشته باشیم هیچ اتفاق ناگواری صورت نگیرد غیرمنطقی است. انتظار اینکه همه چیز در اطرافمان خوب پیش رود و اگر کوچکترین مشکلی پیش آمد دیگر دنیا ارزش زندگی کردن ندارد، نشان دهنده ی طرز فکر همه یا هیچ است .
ما نمی توانیم آنچه در اطرافمان اتفاق می افتد را کنترل کنیم. اما می توانیم واکنشی که نسبت به این وقایع نشان می دهیم را کنترل کنیم. ما به عنوان پدر و مادر می توانیم به بچه ها یاد بدهیم که چطوری واکنش نشان دهند تا کمتر تحت تاثیر وقایع اطرافشان قرار بگیرند .صحبت کردن با کودکان در مورد جنگ می تواند چالش برانگیز باشد. اما می توانید با همدلی و دقت با آنها صحبت کنید.
این اطمینان را بدهید که در کنارشان هستید.
