چند نکته در مورد ویتامین D

نتایج دومین بررسی ملی وضعیت ریزمغذی ها در 11 اقلیم کشور در سال 1391 حاکی از شیوع بالای کمبود ویتامین در گروه های سنی مختلف دارد که مکمل یاری با این ویتامین به عنوان یک راهکار اساسی مد نظر می باشد.
ویتامین D یکی از ویتامین های محلول در چربی است که به عنوان ویتامین آفتاب شناخته شده است زیرا مقدار تماس معمولی با نور خورشید جهت تولید ویتامین D مورد نیاز با استفاده از نور ماوراء بنفش خورشید و کلسترول پوست کافی است.
این ویتامین علاوه بر نقشی که در جذب کلسیم ،حفظ سلامت استخوان و پیشگیری از پوکی استخوان دارد در پیشگیری از بسیاری از بیماری های غیر واگیر از جمله دیابت نوع 2،بیماری های خود ایمنی مثل بیماری مولتیپل اسکلروز ( MS ) و انواع سرطان نیز موثر است.
لباس، دود، گرد و غبار، شیشه پنجره، هوای ابری، هوای آلوده و کرم های ضد آفتاب مانع رسیدن اشعه ماوراء بنفش به بدن و تبدیل پیش ساز به ویتامین D می شوند. در افراد تیره پوست در مقایسه با کسانی که پوست روشن دارند ویتامین D کمتری ساخته می شوند. افرادیکه شب کار هستند و روزها می خوابند، کسانی که در آب و هوای سرد زندگی می کنند و مجبورند داخل منزل بمانند و اشخاصی که تمام بدن خود را با لباس می پوشانند بیشتر در معرض خطر کمبود ویتامین D قرار دارند.

منابع غذایی این ویتامین محدود بوده و به طور طبیعی در محصولات حیوانی مثل زرده تخم مرغ، خامه، جگر و کره به مقدار کمی وجود دارد.
نکته: شیر یک غذای انتخابی مناسب برای غنی سازی با ویتامین D است. در صورتی که شیر غنی شده با ویتامین D در دسترس باشد با مصرف آن بخشی از ویتامین مورد نیاز بدن می شود.
نکته : در صورتی که صورت و دست ها به مدت 5 تا 10 دقیقه و به مدت 2 تا 3 بار در هفته در ماه های زمستان در معرض نور مستقیم خورشید قرار گیرد، ویتامین D مورد نیاز بدن تامین می شود اما جهت اجتناب از اثرات زیان بار نور خورشید بخصوص در تابستان در ساعات نزدیک ظهر (11 صبح تا 16 عصر) از مواجهه با نور خورشید اجتناب شود.